Το πολωμένο φίλτρο είναι μια επίστρωση, συνήθως θερμοκολλημένη στον φακό, που δεν διακρίνεται με την πρώτη ματιά και η χρησιμότητά του είναι να πολώνει το φως, καθαρίζοντας έτσι την εικόνα μας από τις αντανακλάσεις του ήλιου. Ανακαλύφθηκε από τον μόλις δεκαοχτάχρονο Έντουιν Λαντ το 1927. Από τότε, οι περισσότεροι κατασκευαστές γυαλιών ηλίου χρησιμοποιούν συχνά αυτή τη νέα τεχνολογία, καθώς η άνετη, μη αντανακλαστική όραση που προσφέρουν αυτά τα φίλτρα έχει αγαπηθεί πολύ από τον κόσμο. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες δυσλειτουργίες με τα φίλτρα πόλωσης. 

Τα άτομα που πάσχουν από αστιγματισμό άνω του 1 βαθμού παρατηρείται συχνά να αισθάνονται μια αίσθηση ζάλης με τους πολωμένους φακούς. Τα φίλτρα πολικότητας αλληλεπιδρούν επίσης με οθόνες υγρών κρυστάλλων (LCD) και αυτό συμβαίνει επειδή οι οθόνες υγρών κρυστάλλων διαθέτουν επίσης ένα φίλτρο πόλωσης. Αυτό πρακτικά δυσκολεύει τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν γυαλιά με πολωμένους φακούς να βλέπουν οθόνες όπως η οθόνη του κινητού τους τηλεφώνου, gps, smartwatches κ.λπ. Το συμπέρασμα λοιπόν που μπορούμε να βγάλουμε για τους πολωμένους φακούς είναι ότι είναι πολύ χρήσιμοι για μέρη με έντονες αντανακλάσεις όπως παραλίες, χιονισμένα βουνά, οδήγηση κόντρα στον ήλιο και πολλές άλλες περιπτώσεις, ωστόσο εάν κάποιος έχει αστιγματισμό, είναι σε μέρος με χαμηλή ηλιοφάνεια ή όταν οδηγεί κάποιος πρέπει να κοιτάξει το gps ή άλλες οθόνες οι πολωτικοί φακοί μπορεί να μην τον εξυπηρετούν.